Ik ga deze week een grote staande houten schildersezel kopen en die zet ik midden in de huiskamer en verbouw het geheel voor de time being tot atelier. In Limburg waren Louis en ik in Musea, eerst in het Limburgs voor de tijdelijke tentoon- stellingen met oude zwart/wit kiekjes van dorpen en steden, volgens mij vooral voor nostalgische Limburgers leuk en een overzicht van de ontwikkeling van Limburg als toeristen trekpleister. Het van Bommel van Dam museum boeide me meer. Beide musea liggen naast elkaar in Venlo. Moderne kunst, waarvan ik niet altijd kan zeggen dat ik het begrijp, aanvoel en/of mooi vind. Soms is het ronduit chaotisch en misschien is dat wel een hele terechte verbeelding van de werkelijkheid, alleen wil ik het zo niet zien. Een expositie trof me en wel die van Bep Scheeren (Kerkrade 1950). Ze schildert vanuit haar gevoel zonder model en/of foto in frisse heldere tinten. Haar kompas is haar intuïtie. Dat is ook wat ik het liefste doe. Iets toveren en dat hoeft niet mooi te zijn, maar heeft vanuit zichzelf betekenis. Ook haar thema sprak me aan, vooral vrouwen die verbaasd, angstig, verwonderend, zich wankel voelen of vernederen, bezig hun lijf aan te passen aan de uiterlijke moraal voor hun zelf of hun omgeving. Ze heeft veel vragen over het lijf dat soms een ding kan zijn en aangevuld wordt met andere materialen zoals hartkleppen, metalen heupen enz. voor mij nu een actueel thema. Om sommige schilderijen kon ik hartelijk lachen vanwege het humoristische spanningsveld tussen de verbeelding en de titel. De tentoonstelling heette "Van de haat en de liefde". Ik heb een foto gemaakt van het schilderij dat de naam van de tentoonstelling draagt.
Gisteren gewerkt, ongeveer zes uur, de gespreksgroep gedraaid en voorbereidingen voor kerst en Sint doorgesproken. Ging prima.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten