Kerst 2009 is al gepasseerd en had voor mij een grote verrassing in petto, een zogeheten topcadeau. Tweede kerstdag trok ik met Louis richting Breda naar Douk en Melanie om daar te gourmetten. Wij waren eerst langs Oosterhout gegaan waar Douk zijn nieuwste baan beoefend aan de Meerstoel in een meubeldump van het betere soort. Grote zaak met veel soorten meubelen voor hele schappelijke prijzen. Wanneer er iets met een meubelstuk aan de hand is staat dat op het prijskaartje vermeld en is de prijs ook beduidend lager. Douk heeft zijn nieuwe stek gevonden en ik hoop met hem dat het gaat draaien. We reden achter hem aan naar zijn adres. Melanie's ouders hadden net Fenna, mijn kleindochter terug gebracht en zaten gezellig te keuvelen. Er was voor zes gedekt en ik vermoedde dat zij ook mee zouden eten. Toen ik dat hardop zei dat ik dat een gezellig idee vond, bemerkte ik een weifelende houding van haar ouders. Ik sloeg er verder geen aandacht meer op, omdat Fenna er was. Ze was wat schuchter en waarschijnlijk wat moe. De éénkennigheids fase is aangebroken, maar ze bleef ondanks dat stil op mijn knie rond zitten kijken. Na een half uur werd er op het raam gebonkt zoals een zwarte Piet dat doet. Niemand leek te schrikken en Douk ging rustig naar de deur om open te doen. Even later stond Bart met zijn nieuwe gezinnetje in de kamer. Nu ik dit schrijf ontroerd het me nog. Ik was zo blij verrast. Een groter cadeau kon ik me met Kerst niet wensen. Bart ziet ook Sophie weer af en toe, zodat de hoop haar ook weer eens te zien groeiende is.
Eerste kerstdag heb ik 's morgens gewerkt en verliep de Winterviering grandioos. Onder andere door de hoeveelheid sneeuw verliep de start van de viering wat moeizaam, maar daarna was het echt een toppertje. Zelfs de pianist Cor gaf een compliment en hij is er niet scheutig mee.
Vanuit de viering heb ik eerst Louis voorgesteld aan Mevr. Nijland. De dame is 40 jaar - 2 dagen ouder dan ik en leeft heel erg met me mee. Ze was trots en verrast dat ze Louis kon ontmoeten.
Ondanks het feit dat ze lijdt aan een disarterie, blijft ze rustig en lijkt ze vertrouwen/hoop te houden naar het leven. Bewonderendwaardig vind ik haar levenshouding.
's Middag togen we naar Den Helder waar de oudste broer van Louis woont. Hij maakt in Kersttijd hele plateaus met dorpen en stukken steden en natuur in zijn woonkamer. Een soort miniatuur museum waar je niet uitgekeken raakt maar bewegende onderdalen en overal lichtjes.
Ton heeft twee dagen nodig om het geheel op te bouwen. 's Avonds waren we nog even op de koffie bij Jannie mijn nicht om even bij te teuten over de dagelijkse gang van zaken.
Derde kerstdag kwamen de kinderen van Louis en Bart zijn twee ladies eten. Ik had mijn best gedaan en een volwaardig kerst menu op tafel getoverd, waar iedereen van genoot. Hoeveel niet alles viel bij iedereen in goede aarde de zwarte visseneitjes op de avocado/garnalencocktail werden door sommige naar de kant van het bord geschoven of belanden per ongeluk in het wijnglas. Het is al met al een levendige kerst geweest en nu op naar het nieuwe jaar. De foto van deze oma met haar twee kleinkinderen wordt later toegevoegd. Het is de eerste kerst zonder mijn moeder en heb het gevoel dat de generaties zijn opgeschoven. Ik heb deze kerst veel aan haar gedacht en mis haar. Ze was toch altijd als een stille kracht op de achtergrond van mijn leven aanwezig en ik besef steeds meer hoeveel ze voor mijn leven heeft betekend, juist als inspiratiebron.
Eerste kerstdag heb ik 's morgens gewerkt en verliep de Winterviering grandioos. Onder andere door de hoeveelheid sneeuw verliep de start van de viering wat moeizaam, maar daarna was het echt een toppertje. Zelfs de pianist Cor gaf een compliment en hij is er niet scheutig mee.
Vanuit de viering heb ik eerst Louis voorgesteld aan Mevr. Nijland. De dame is 40 jaar - 2 dagen ouder dan ik en leeft heel erg met me mee. Ze was trots en verrast dat ze Louis kon ontmoeten.
Ondanks het feit dat ze lijdt aan een disarterie, blijft ze rustig en lijkt ze vertrouwen/hoop te houden naar het leven. Bewonderendwaardig vind ik haar levenshouding.
's Middag togen we naar Den Helder waar de oudste broer van Louis woont. Hij maakt in Kersttijd hele plateaus met dorpen en stukken steden en natuur in zijn woonkamer. Een soort miniatuur museum waar je niet uitgekeken raakt maar bewegende onderdalen en overal lichtjes.
Ton heeft twee dagen nodig om het geheel op te bouwen. 's Avonds waren we nog even op de koffie bij Jannie mijn nicht om even bij te teuten over de dagelijkse gang van zaken.
Derde kerstdag kwamen de kinderen van Louis en Bart zijn twee ladies eten. Ik had mijn best gedaan en een volwaardig kerst menu op tafel getoverd, waar iedereen van genoot. Hoeveel niet alles viel bij iedereen in goede aarde de zwarte visseneitjes op de avocado/garnalencocktail werden door sommige naar de kant van het bord geschoven of belanden per ongeluk in het wijnglas. Het is al met al een levendige kerst geweest en nu op naar het nieuwe jaar. De foto van deze oma met haar twee kleinkinderen wordt later toegevoegd. Het is de eerste kerst zonder mijn moeder en heb het gevoel dat de generaties zijn opgeschoven. Ik heb deze kerst veel aan haar gedacht en mis haar. Ze was toch altijd als een stille kracht op de achtergrond van mijn leven aanwezig en ik besef steeds meer hoeveel ze voor mijn leven heeft betekend, juist als inspiratiebron.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten