Herinnering

Vrijdag krijg ik de uitslag van de laatste onderzoeken. Spannend want waar heeft de kanker zich uitgebreid. Er is ook een ct-scan gemaakt van mijn lever en de longen. Ondanks het feit dat ik het op mijn manier druk heb duurt de week lang. Wachten is moeilijk. Gedachten slaan zo gauw op hol wanneer de onderlaag in mijn lijf continu onzekerheid aandraagt. Het is soms zo aantrekkelijk het een vaste naam te geven en daarvan uit te gaan. Nu ben ik onzeker over de uitslagen terwijl ik me niet echt naar voel. Direct na de vakantie in Spanje sprong de pijn in mijn lijf rond, deed mijn rechter been in een pilatusles niet meer mee en was ik ronduit moe. Toen was ik bang en reseveerde geld voor de crematie. Het heeft zich hersteld, maar misschien is de kanker toch aan het uitbreiden. Gisteren was geen prettige dag. De onderzoeken gingen moeizaam omdat mijn aderen niet gevonden werden. Bij de botscan moest er eerst radioactief matriaal worden gespoten en bij de ct-scan een contrastvloeistof. Het kostte 7 maal prikken en een blauwe onderarm. Hopelijk komt er niets vreselijks uit en kan ik met een nieuw medicijn beginnen zodat het weer een stabiel beeld wordt.
Vorige week hebben Louis en ik feest gehad in Twente. Mijn zwager Jan werd 50 en dat hebben we traditioneel ingeluid met Abraham zetten en een versierborrel. Mijn nichtje Jessie en haar vriendinnetje Nathalie zijn zondag mee naar West-Friesland gekomen. Twee drukke giegelende meisjes van 14 jaar. Beetje verlegen en onhandig, wat helemaal bij de leeftijd past. Ze staan nu buiten in de tuin te schilderen met acrylverf op doek. Af en toe komt er een vraag of een giegel de kamer in. De zon gaat onder toch beweren ze nog genoeg licht te hebben om te schilderen.
Inmiddels is Louis binnen gekomen om een wijntje te drinken en dat is voor de dametjes een teken om de boel op te ruimen en aan een toetje te beginnen. Die hebben we gehaald bij LIDL niet één, maar een kruiwagen vol zodat er genoeg keus is.