Haar

Het was vorige week een week van uitersten. Mijn moeder begraven met veel andere mensen. Het deed me goed die gemeenschapsgevoelens weer te voelen. Bart, Annemarie met Haar, Douk, Melanie en Fenna waren er ook en niet te vergeten Louis. Hij doet een aantal zaken op zo'n vanzelfsprekende wijze, hij is dat en weet niet dat hij er daarom zo goed in is.

Veel nichten, neven, ooms en tantes gesproken en Gerda met haar ben ik ongeveer 40 jaar bevriend. Zo'n begravenis geeft naast de emoties van verdriet en gemis ook levendige herinneringen en laat je weer beseffen dat ieder mens een eigen levensperspectief kent met alle verschillende emoties van dien. Dat leed vaak niet bewust wordt toegebracht maar als een soort van bijwagen verschijnt doordat mensen worden getroffen door ziektes en verlies. We kunnen het leven niet regeren. De hoofdlijnen doen zich voor en je kunt alleen proberen je op een menswaardige wijze te verhouden en zelfs voor dat, om dat te kunnen, heb je een zeker geluk nodig. Niet alle mensen hebben dezelfde mogelijkheden. Mam zou vandaag 79 jaar zijn geworden. Ik begin aan mijn 80 ste jaar zou ze zelf gezegd hebben.

Haar is het nieuwe baby'tje in de buik van Annemarie. Vorige week zaterdag ben ik meegeweest, kijken naar de pret-echo. Vandaag heb ik van Bart het zichtbare bewijs toegestuurd gekregen. Ik kan het helaas niet op deze pagina plaatsen. Een ander soortig bestandje dat door mijn computer niet herkend wordt. Maar geloof me Haar bestaat. Ze wordt een echt meisje draagt de navelstreng als een tasje om haar schoudertje en kan haar mondje nu ook al goed roeren. Ze lijkt op haar wijze al te praten. Neemt kleine slokje vruchtwater en soms een grote waarbij ze het hoofdje naar achteren gooit. Ze wrijft in haar oogjes, steekt haar handje af en toe in haar mond en lijkt zich behaaglijk te voelen. Vooral het geluid van haar hartje raakte me diep. Zo'n krachtig levend stuwend stromend geluid in zo'n klein kindje, 126 hartslagen per minuut. Ze werkt dus hard.
Vrijdag heb ik met Bart samen de gordijnen van de babykamer gemaakt. Hij weet nu hoe een naaimachine werkt en kon er aan het einde van de middag voortreffelijk mee uit de voeten.. Een leuke dag met hem gehad en de gordijnen zijn prachtig geworen geworden.
Nog één ook niet onbelangrijk punt voor mij. De pijn in mijn linker been is een bursitis. Een slijmbeursontsteking. Nu ik het weet is de pijn meteen een stuk draaglijker.
Pijnen en pijntjes brengen bij mij altijd onzekerheid omhoog. Deze keer hoorde het bij overbelasting en gaat het gewoon weer over.