Keuzes maken

Kiezen doet verliezen en blijft een sterk werkwoord. Als je voor het ene kiest kun je het andere niet doen. Het leven is kort, niet eeuwig, daarom hebben we dit probleem. Ik wil nog steeds veel en voordat ik het weet zit ik weer in de trein, terwijl ik me had voorgenomen niet meer te reageren, maar te kiezen. Vanavond ga ik voor het eerst dit jaar naar de schilderclub. Ik heb net een aantal foto's van tijgertje uit geprint en daar probeer ik aquarellen van te maken. Geen grote, maar kleintjes. Ben benieuwd of me dat gaat lukken.
Er is vandaag een Turks vliegtuig uit de lucht komen vallen nabij schiphol. Negen doden en ongeveer vijftig gewonden. Mijn televisie staat aan en laat de spanning de kamer doordringen.
Eigenlijk onprettig en toch wil ik weten over wat, wanneer en hoe. Ik kan er niets mee. Het feit dat het in Nederland gebeurt en dat ik al vaak heb gedacht in de auto op de A9 met overvliegende monsters boven mijn hoofd, dat het goed is dat ze in de lucht blijven, maakt waarschijnlijk mijn betrokkenheid groter.

Gisteren togen we naar Breda om Fenna te bewonderen. Donja, Lee, Louis en ik gewapend met een een babycadeau van de jongeren en een voorjaarsstuk van Louis en mij gemaakt door Donja. Heel apart dat stuk,opgemaakt op bananenbladeren, een soort gondel met zowel levende als dode materialen. Daarnaast heb ik mijn filmcamera meegenomen voor Melanie en Douk om de groeimomenten van Fenna vast te leggen. De eerste twee uur van ons bezoek lag ze te slapen. Het laatste kwartiertje werd de dame wakker. Een prachtig kind. Ze is nu zes weken en maakt al nachten van zeven uur. Valt door de ouders niet over te klagen. Ze zijn helemaal trots op hun telg en glunderen als ze over haar vertellen. De vader denkt nu al na over de wijze waarop hij haar moet beschermen als ze 19, 18, 16, 15 is. Het leven wordt echt anders wanneer je een kindje krijgt. Vandaag heb ik Pilatus weer de hand geschud en dat viel niet mee. Het ritme moet er weer in komen en dan gaat het weer beter. Bewegen is ook goed voor de stemming.

Verrassing

Vanuit Louis onderweg naar Pilatus belde Bart. "Mam ben je thuis? Ik ben naar de tandarts in Westwoud geweest en kom even langs koffie drinken." Goedemorgen Bart en Pilatus tot volgende week. Dat onverwachte vind ik heerlijk. Natuurlijk zijn zaken waar je voorpret aan kunt beleven ook de moeite waard, maar zo'n spontane actie is voor mij het einde. Je hoeft niets voor te bereiden. Er alleen te zijn. Elkaar zien, groeten, even meedelen, bevestigen. Beschermen doen we naar elkaar alleen nog in de vorm van bevestigen of kritiek geven. We leiden onze eigen levens. De jongens, Bart en Douk gaan goed. Opeens dringt het tot me door dat deze ervaringen van het of door het ouder worden helemaal niet erg zijn. Zelfs het tegendeel, dat het prachtig is.
In de Cabaretgroep is het hard werken. Er is onder de leden veel kommer en kwel. De gemiddelde leeftijd zal tegen de vijftig zijn en dat is aan het aantal doktersbezoeken te merken.
Dat wil niet zeggen dat men snel de jas aan de kapstok hangt. Het arbeidsethos en de loyaliteit naar de groep is hoog. Toch zijn er leden uitgevallen waardoor programma's in elkaar geschoven moeten worden en de actieve leden meer ruimte en tijd krijgen om hun kunsten op het podium te brengen. De 27 ste februari gaan we met de groep naar de Prinsenstichting om op te treden voor de vrijwilligers van Kadijkerkoog. Het wordt een compilatie van deeltjes uit de voorgaande jaren. Twee avonden oefenen en dan moet het op de planken staan.
Gisteren heb ik sinds lange tijd weer eens cursus gehad. Over de wet Bijzondere Opnames Psychiatrische Ziekenhuizen de BOPZ. Zuidland de vestiging van de zorgcirkel die nu bewoond gaat worden heeft twee etages met een BOPZ vergunning of aanwijzing. Dus afdelingen met gesloten deuren.
Ik vond het prettig weer eens een herhaling te krijgen van oude stof. Toen ik het op de sheets zag staan begonnen oude ervaringen uit de Psychiatrie weer te leven. Voor veel deelnemers aan de cursus was het de eerste kennismaking met deze wet, waardoor ze het gevoel kregen erg onder druk te moeten gaan werken. Achteraf had ik een metafoor kunnen gebruiken bv autorijden of tennissen . In het begin moet je expliciet aan veel dingen denken. Handelingen, voorbereidingen, controles, maar naar verloop van tijd worden een aantal zaken automatismen.
Het is wel belangrijk situaties te leren herkennen en mogelijke antwoorden goed in te oefenen.
Voor de volgende bijeenkomst van de familieleden van bewoners die naar Zuidland gaan, ga ik een speech schrijven over vertrouwen en impliciet over de wet. Die in het leven is geroepen om de mensen te ondersteunen en te beschermen. Het is geen doel op zichzelf. Ze zouden het bijna vergeten door de angst iets fout te doen.

De tijd gaat door

Drukke week achter de rug met werk en andere zaken. Nu ga ik naar Haaksbergen mijn moeder verblijden.

Een feestelijke foto van de laatste kerstbijeenkomsten in het Jaap.

Zo voel ik me nu na gisteren. Opgeruimd, vrij en levendig.

We gaan er weer voor.

Opgelucht

Vandaag een hele mooie uitslag van de MRI gehad. Het nieuwe vlekje dat men in november vorig jaar gevonden had onder in mijn rug is er niet meer. Het sacrale gedeelte is schoon. Vraag me niet hoe het kan, want dat weet ik niet. De oncoloog trouwens ook niet. Hij had een verward verhaal over de röntgenologen waar hij van afhankelijk was. Ook de bloedwaarden waren goed.
Ben altijd huilerig van goed nieuws. Waarschijnlijk door de loskomende spanning. Zou nu ook wel een tukkie kunnen doen, maar ga zo werken. Een bijeenkomst voor de mensen die verhuizen naar Zuidland en daarna nog een uurtje cabaret.
We gaan dus gewoon verder met de arimidex en maken vakantieplannen. De volgende afspraak staat gepland voor 6 april bij Mevr. van de Heiligenberg, dan is ze terug van zwangerschapsverlof. Het was vanmiddag in het ziekenhuis op de dagbehandeling gezellig. Een Oosterblokkerse aangelegenheid. Samen met de Hr. en Mevr. de Jong herinneringen opgehaald over de begeleiding van vluchtelingen in de begin jaren negentig. Wanneer je elkaar aanvult in een gesprek komen de herinneringen in volle hevigheid terug. Vooral de mensen uit Somalië hebben indruk op ons gemaakt zowel qua persoonlijkheden, verschil in traditie, als menselijk drama. Meneer de Jong gaf de nieuwe binnenkomers Nederlandse les en ik probeerde ze te begeleiden in het dagelijks leven. Ook Erica was er weer voor haar infuus. Het was ronduit druk op de dagbehandeling en gelukkig in onze kamer gezellig. Het had ook aantrekkingskracht op andere patiënten. We kregen bezoek van plaatsgenoten. Op zo'n wijze is de middag snel om.

Verwachting/verstilling

Wat een druk weekend leek te worden, waarbij verschillende familiebezoekjes op het programma stonden is een teruggetrokken stilstaande tijd van overdenking geworden. Gisteren hielp ik Bart met zijn vloer naar de vuilnisbelt te rijden. Het speet hem. Een mooie laminaat vloer die hij kosteloos aan de volgende bewoners had willen overdragen, maar dat werd door de woningbouw gedwarsboomd vanwege privacybeveiliging. Ze kunnen regels voor van alles en nog wat misbruiken, maar ze worden volgens mij voornamelijk misbruikt om eigen gemak te dienen. Ik hoefde gisteren niet veel te doen, eigenlijk alleen mijn auto ter beschikking te stellen. Het spaarde de jongelui tijd. Op de vuilnisbelt kreeg ik een telefoontje over iemand die was overleden en zelf de deur achter zich had dicht getrokken. Het overviel me. Niet dat ik dat fout vind. Je leven hoort onmiskenbaar op de eerste plaats aan je zelf toe. Toch stemt het me iedere keer wanneer ik een zelfdoding meemaak tot nadenken. Direct begint het zelfonderzoek. Had ik iets moeten doen, heb ik iets nagelaten. Natuurlijk weet ik dat het aan hoogmoed grenst, wanneer ik denk dat ik hem tegen had kunnen houden. Maar het is zo'n grote stap, die je maar één keer kunt maken. Hij zal er zijn redenen voor hebben gehad. Een aantal ken ik. De meeste zelfdodingen gebeuren door jonge mensen en oude mensen. De eerste waarschijnlijk omdat ze aan zichzelf twijfelen en niet weten hoe te beginnen. Sommige jonge mensen hebben ook een afschuwelijk bedreigend wereldbeeld. Ouderen voelen zich soms te veel, hebben in hun eigen ogen niets toe te voegen en verwachten niets meer qua geluk. Het leven is min of meer al opgehouden. Er zijn veel soorten zelfdodingen en ik scheer ze nu over één kam. Er is niet één reden waarom iemand tot deze laatste daad overgaat en een aantal redenen zullen niet gekend worden. De ultieme grondslag van de keuze blijft duister.
Morgen krijg ik de uitslag van de MRI. Ontzettend spannend! Hoe heeft de kanker zich in mijn lijf gedragen en wat valt er aan te doen dat het zich nog een tijdje rustig houdt. Waarschijnlijk andere pillen. Eén ding weet ik wel. Ik leef graag. Ook al is het leven soms niet gemakkelijk en daagt het je uit. Vandaag merk ik aan mezelf dat ik letterlijk en figuurlijk stil val. Ben in afwachting en kan geen kracht opbrengen om grote bergen te verzetten. Zelfs geen kleine!!
Louis heeft griep en brengt de dag door in bed. Buiten is het al vroeg donker en hoop ik op sneeuw. De laatste jaren heb ik al vaak gedacht: "Zou dit de laatste keer zijn dat ik het zie sneeuwen?" Een fantastisch fenomeen "Sneeuwen". Dichtbij gaan de sneeuwvlokken langzaam vooral als ze groot zijn. Ze dwarrelen uit de lucht en gaan soms zelfs weer een beetje omhoog. Verderop lijken ze sneller uit de lucht te vallen en nog verder weg is het één sneeuwgordijn dat naar beneden raast. Zo is het ook met gebeurtenissen in het leven. Dichtbij lijken ze langzamer te verlopen dan verder weg. Een mooie metafoor die ik niet van mezelf heb, maar gelezen in een boek van Nadeem Aslam: Kaart voor verdoolde geliefden.