Tijgertje

De griep heeft toegeslagen of in ieder geval een stevige verkoudheid. Zowel boven als onder mijn ogen voel ik pijnlijke plekken die massief aanvoelen. In mijn ogen lijken kristallen te exploderen, waarna de tranen spontaan over mijn wangen vloeien en dit maal niet van vreugde. Ik heb me ziek gemeld. Het klinkt zo vreemd wanneer ik dat zeg, maar wel stoer. Gewoon vanwege een griep.
Ondertussen zie ik Tijgertje dus veel meer. De nieuwe seniorkorrels slaan goed aan. Ze eet er minder van en lijkt op gewicht te komen. Toch is ze warrig. Ze loopt af en toe wel een half uur door het huis te miauwen alsof ze de weg kwijt is en zit daarna in een hoekje levenloos voor zich uit te staren. Ook als ze moet plassen miauwt ze en dat doet ze steeds minder op de bak, maar op de kranten die ik een paar maal per dag moet verschonen. Ze springt steeds vaker mis als ze op de tafel of het aanrecht (verboden) wil. Door de foto's van Sophie en Fenna van de tafel te gooien heeft ze zich een plekje gecreëerd voor de stereotoren. Zou ze vroeger nooit gedaan hebben. Ze gooide nooit iets om.
Met de dierenarts heb ik voor de kerst afgesproken dat ik een keuze zou maken binnen niet al te lange tijd. Haar laten inslapen of alle behandelingen geven die nodig zijn om haar leven zo optimaal mogelijk te maken. Ik heb vanwege haar hoge leeftijd en de vele kwalen gekozen voor het inslapen, maar merk dat ik alle gelegenheden aan grijp om de daad op zich uit te stellen. Ik ben grenzen aan het verleggen en dat is niet in het belang van Tijgertje en niet van mezelf. Dus ga ik het nu telefonisch vastleggen. Volgende week vrijdag ga ik met haar naar de dierenkliniek om haar te laten inslapen. Louis gaat mee. Ik zie er best tegenop en zal haar missen. Ben ook erg benieuwd hoe Baggio hier op reageert.
Vrijdag 23 januari 9.45 uur Noorderdracht.