Tijgertje is niet meer. Vrijdag hebben we haar in laten slapen. Bart hield haar vast. Op een vachtje gezeten kreeg ze een dodelijke hoeveelheid slaapmiddel in haar buik gespoten en sliep rustig voor goed in.
De dierenarts deed het goed door Bart van te voren de nodige informatie te verstrekken over de lijfelijke toestand van Tijger en een filosofie les over het verschil tussen mensen en dieren. Ze was uitgedroogd ondanks de grote hoeveelheid water die ze dronk. Pathologische dorst noemde de arts het. Dieren leven in het hier en nu en hebben niet de mogelijkheid keuzes te maken over kwaliteit van leven. De les was ook goed voor mij. Zo'n beslissing over leven en dood hakt er in en ondanks het feit dat ik wist dat het de beste keus was, stond ik er toch bij te bibberen en begon aan mezelf te twijfelen. We hebben haar in de stromende regen in de tuin begraven. Naast pantertje (ook een kat), de caviaars en de goudvissen, die inmiddels al wel verteerd zullen zijn. Een pot met planten werd een tijdelijk gedenkmaal en grafbeveiliging.
Vanmorgen ben ik onder de MRI geweest. In het nieuwste toestel van het West-Fries Gasthuis. Alleen mijn rug werd onderzocht en daarvoor moest er contrastvloeistof worden ingespoten. Het kostte vier keer prikken en de komst van de hoofdlaborant, die het lukte mijn aderen aan te prikken. Daarna bezocht ik het Laboratorium voor bloedafname. De laborante nam direct al een kleiner naaldje maar moest toch twee keer prikken. Ze vertelde dat de weerstand van mijn aderen waarschijnlijk te maken heeft met mijn lichamelijke conditie. (Ben inderdaad nog verkouden en heb kriebels in mijn luchtpijp. ) Een lichaam wil dan geen extra energie afgeven.
Ik vind het geen onmogelijk idee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten