leven

Net nog even naar Breda gebeld, alles is nog rustig.
Mijn koffers staan gepakt. Als het moet kan ik ieder moment vertrekken. Gisteren naar het ziekenhuis geweest voor de uitslagen. Bloedwaarden goed, marker 37 is nog nooit zo laag geweest, botten stabiel, maar de primaire tumor is gegroeid en daarom denk de oncologe aan chemokuren 6 maal met tussenpozen van 3 weken. 15 november wil ze me eerst nog bespreken in de overkoepelende vergadering van esparanz, een samenwerkingsverband van verschillende ziekenhuizen op het gebied van oncologie.
Ze belt me dan 's middags. Helemaal onverwacht kwam dit bericht niet omdat de tumor zichtbaar groeide. Ik hoopte alleen dat het positief was en de jeuk en pijn duidde op herstel. De chemo lijkt de beste optie, omdat door operatie en/of bestraling het meetpunt, dus de primaire tumorhaard verdwijnt en er geen controle kan plaats vinden, ook pakt chemo die kwaadaardige cellen aan die nu nog niet zichtbaar zijn.
Gelukkig is er tijd genoeg om eerst te gaan kramen in Breda. Er zijn nog zoveel cadeautjes die moeten worden uitgepakt. Deze foto kreeg ik deze week gestuurd door Bets, een medeschilderes van Touche. De bloemen kreeg ik als dank voor het organiseren van het weekendje schilderen in .Apeldoorn