Jena

Zondagmiddag kwamen we aan in Jena na een voorspoedige autorit zonder al te veel hemelwater.
Een prachtig hotel, waarbij we een soort bungalowtje kregen in de achtertuin als hotelkamer, in Art Deco stijl met veel glas in lood. Aan het einde van de middag brachten we al een bezoek aan het stadje om een indruk te krijgen van de mogelijkheden die het bood. Een planetarium, optisch museum, gartenhouse van Schiller, botanische tuin, mooie geveltjes, een deel van de stadsmuur nog in takt, veel beelden van historische figuren en een rijk cultureel leven. mogelijkheden genoeg dus.
Het hotel was heel gerieflijk en goed van eten en drinken. Duitsland is qua uit eten gaan een stuk voordeliger dan Nederland en naast de gebruikelijke snitsels en knödels hebben ze hun menukaart uitgebreid met de heerlijkste vis en groentegerechten. Maandag 30 augustus brachten we een bezoek aan Buchenwald. Het voormalige concentratiekamp ten noorden van Weismar. Het was koud, 6 graden celsius en het regende onregelmatig. Ik lijd aan het syndroom van Reinau en dat houdt in dat mijn aderen in mijn handen en voeten dicht slaan bij kou. Al het bloed lijkt zich dan naar mijn romp te verplaatsen, zodat mijn vingers er als door gaan uit zien en ook zo voelen. Terwijl ik het crematorium, de executie machine voor Russische gevangen, de barakken en de verhalen via de i pod aanhoorde ging ik zelf ook een beetje dood. Misselijk en huiverend liep ik op het terrein rond. Mijn vingers weigerden van de kou foto's te maken. Wat een verschrikkingen hebben er plaats gevonden. Een deel heb ik nooit geweten. Bijvoorbeeld dat naast de Joden, homo's, asocialen, politieke gevangenen de Duitsers ook heel slecht om gingen met Russische en Poolse krijgsgevangenen. Ze lieten de soldaten, vaak dienstplichtige jongens van 18, 19, 20 jaar doodvriezen zonder eten en drinken honderden tergelijke tijd.
Wie ben je als je dat doet? Mensen kunnen beschouwen, dat maakt hun anders dan dieren, maar in deze gevallen zijn mensen willoze prooien van hun emoties en uitgeleverd aan de druk van een organisatiesysteem. Ze zien die ander niet meer als mens, maar als vijand. Het leven is niet altijd eenvoudig, soms willen mensen geen onzekerheid voelen en dan is een zwart wit redenatie zo aanlokkelijk. Naast alle treurnis en diepbedroevende zaken kwam ik ook bewonderenswaardige kwaliteiten van mensen tegen. De politieke gevangenen waren de hoogste in de gevangenhiërarchie en zij hebben er voor gezorgd dat kinderen in een aparte barak kwamen, meer te eten kregen en minder zwaar werk hoefden te doen. Ook waren er gevangenen die de oorlogsfabriek die 24 uur van de dag functioneerde en waar zij dwangarbeid verrichten saboteerden met gevaar voor eigen leven.
's Middags gingen we naar Erfurt. Prachtige stad met veel oude gebouwen en prachtige geveltjes.
De dom is op een heuvel gebouwd en torent hoog boven de stad uit. Op de trappen, aan de kant van de grote markt, hadden speciaal voor dit doel middeleeuwse toneelstukken plaats gehad en wij waren er getuige van hoe ze de kolossale tribune en decorumstukken opruimden.
In de avond bezochten we het restaurant van het hotel en dronken een glaasje op mijn verjaardag. Een jaardag die ik niet snel zal vergeten.