Tijd verstrijkt

Mevr.Nijland is overleden in mijn vakantie. Een heel biezondere oude dame met een hoogstaande levensmoraal. Ze was 40 jaar en 2 dagen ouder dan ik, 96 jaar is ze geworden. Wanneer alles goed is gegaan heeft Josette het gedicht tijd van mevr. Nijland uit mijn naam voorgelezen tijdens haar uitvaart. Toen ze ongeveer tachtig was begon ze aan een comeback als dichteres. En niet de eerste de beste. Hoogstaande stukjes TAAL. Misschien maar goed dat ik er niet was, want haar heengaan roep bij mij ook veel verdriet op. Ben erg op haar gesteld geweest. Deze week zal ik hetgedicht op deze site plaatsen. Mijn vakantie is voorbij. Het was grandioos 17 dagen een andere wereld en Toscane is mooi!!!! Wat wil een mens nog meer? Mooie natuur, bergen, zee, alles in bloei in mei, lekker eten en drinken, genoeg om keuzes te maken over wat gezien moet en wil worden en iemand waarvan je houd om je heen. Het is zo heerlijk rustig om met Louis op vakantie te gaan. Ik wilde eigenlijk niet meer terug. Maar kinderen, kleinkinderen en de behandeling wachten en die zijn het waard om terug te keren. Vandaag ga ik beginnen met het bestralingstraject. Ria een buurvrouw gaat met me mee naar Alkmaar.

Genieten het is lente

Het weekend van 24 april was er een jaarvergadering in Lommerbergen in Reuver. Louis en ik togen daarom vrijdagavond naar het zuiden en brachten 2 nachtjes door in Hotel Rooland in Arcen. Het werd prachtig weer. De zateravond liepen we naar het dorp Arcen en aten op een terras aan de Maas terwijl de zon onder ging. Asperges eten met zo veel romantiek. Doordat ik mijn hielen stuk liep, echt blaren zo groot als rijksdaalders, besloten we zondag de kamer bij te boeken tot 18 uur en de fiets te pakken. Onder de stralende hemel, in een aangename temperatuur fietsten we ongeveer 60 kilometer door natuurgebieden en langs de Maas. Ik vermoedde dat ik dat maandag wel zou moeten bezuren door pijn in mijn been . Ibuprofen had ik al uit voorzorg mee. De maandag kreeg ik echter helemaal geen klachten, geen centje pijn, zelfs geen spierpijn. Het is vreemd om te moeten constateren dat je lijf niet aangeeft dat er problemen dreigen. De uitslagen in het ziekenhuis laten andere zaken zien. Daarom wordt mijn rechter been in juni bestraald om de tumorcellen te vernietigen en nieuwe botaanwas mogelijk te maken. De radioloog liet me de scanbeelden zien en ik ben overtuigd van de noodzaak. 31 mei beginnen we met aftekenen en daarna vijf bestralingen. Eerst ga ik nog veel fijne dingen doen en dan hopen we dat er niet teveel bijwerkingen komen en het resultaat goed zal zijn.