De radioloog is geschrokken van mijn rechterdijbeen, was per ongeluk op de ct-scan te zien en heeft dat doorgemaild naar mijn oncoloog, dus ga ik volgende week naar de Orthopeed voor nader onderzoek. Misschien zijn we nu toe aan bestralen en een pen erin, dat stond in 2007 ook al op de band, maar toen wilde ik zelf niet, omdat de pijnklachten wel te dragen waren. Wie weet is de radioloog geschrokken, maar is het beeld niet bijzonder veranderd. We wachten af. Ik hoop dat mijn eigen orthopeed het gaat zien en vergelijkt met de foto's en ander onderzoeksmatriaal van 2007. Als hij zegt dat het noodzakelijk is dan doe ik het! Op een spontane breuk zit ik ook niet te wachten. De klier onder mijn arm maar 1mm gegroeid, dat is niet veel. In de borstwervel is de plek weg en alleen een verkalking overgebleven. Zou wel klachten kunnen geven. Weke delen in de romp waren schoon en de marker 1 punt in het bloed gezakt naar 49, dus stabiel te hoog. Eigenlijk heb ik weinig pijnklachten dus ik hoop dat die man gewoon geschrokken is, maar het niet in perspectief kan zien. Ik ga volgende week naar Leusden en kijken waar mijn been voor staat. Daarnaast wil ik ook nog eens iemand laten kijken naar mijn aura. Mijn jongste zusje weet iemand die aura's kan zien en helen. Het is weer even schrikken, neerkomen en werken.
Gelukkig zijn er ook hele plesante zaken. Gisteren heb ik op Jolien gepast, een hele dag en ik kan haar soms wel opvreten, zo'n lekker ding. Ze kan zo boos worden, zo "oer" is ze totaal geen geduld. Net 10 weken en weet precies wat ze wil. Drinken, schone luier of slapen en als aan alle drie de voorwaarden zijn voldaan dan geeft ze allerliefste glimlachen. Om Louis kan ze hartelijk lachen. Die twee hebben een hele goede band. Ik zet er een foto bij waarop ze slaapt en dan kun je niet geloven dat er zo'n geluid uit dit wezentje kan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten