Alles is veranderlijk. Alles is stroom. Toch word ik daar soms zo moe van. Ik zou de tijd willen stoppen en heel even maar goed om me heen kijken. Even een momentje diep ademhalen en zien hoe de zaken erbij staan. De tijd gaat zo vlug, te vlug. De pijn van het kiezen en gekozen hebben dringt zich op. Dicht bij mezelf willen blijven, maar ook in de nabijheid van anderen vertoeven. Het voegt niet altijd samen. Ik heb nog veel tijd nodig om vermoedde zaken, waarschijnlijke gebeurtenissen op hun juistheid te toetsen. Wie weet moeten er nog oude relaties worden herzien. Ik schreef per ongeluk hierzien en dat ben ik van plan. Ik ga een familieopstelling doen, zelfs twee. Eén daar stel ik mijn ziekte op en de volgende mijn familie. Telkens wanneer Hein mij op mijn schouder tikt om me te laten weten dat ik hem niet heb afgeschud, zoek ik naar Heelheid. Wil ik een dimensie dieper. Ik weet niet of het werkt om de ziekte op afstand te houden. Het geeft wel een soort van zielerust.
De koeien zijn geboren in Sneek tijdens het schildersuitje met Touche. Het stormde waardoor het niet mogelijk was buiten te schilderen. Een plaatje deed wonderen. De zondag zijn we met een paar leden naar het Jopie Huisman museum geweest. Vooral zijn ideeëngoed spraak me erg aan. Erg genoten van dit weekend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten