Onomkeerbaar

Dat wat gebeurd is duurt het langst. Mensen maken keuzes in hun leven op grond van hun verlangens, moralistische ideeën en frustraties. Soms weet je niet eens waarom je een bepaalde keuze maakt of je denkt het te weten, omdat de emotie van dat moment hoog op laait en komt er later achter dat een deel van je motivatie door een diep liggende angst gevoed werd. Doordat jezelf het middelpunt bent van alle informatie zowel van de buitenwereld als vanuit jezelf kun je naar hartelust verbindingen leggen tussen zaken die op zich niets met elkaar hebben te maken, maar in jouw wereld zich voordoen. Het is één van de moeilijkste zaken in het leven om jezelf te kennen.
Je kunt achteraf je keuzes afkeuren en betreuren. Toch meen ik dat het geen zinvolle houding is naar je zelf. Wanneer je de keuze destijds goed overdacht hebt, kun je beter zoeken naar wat het je leert.
Impulsieve keuzes richten soms schade aan, maar zelfs hier kun je naar mijn mening van leren.
Eerlijk kijken naar jezelf en naar wie je was op dat moment kan je helpen. Je hoeft jezelf niet persé te veroordelen, een stuk begrip naar de persoon die je op moment was en die zich in die situatie bevond kan je helpen je zelfwaardering terug te vinden.
Soms is het nodig op zoek te gaan naar het kind in jezelf dat geleerd heeft te overleven, maar nu nog steeds dezelfde methoden hanteert, die zich echter nu tegen je keren en tot last zijn geworden.
In vrijheid willen leven, daarmee bedoel ik, bewust kiezen voor je verbintenissen en de wijze waarop je daarmee om wilt gaan is hard werken. Het is groeien en groeien doet pijn.