Dagje uit

Deze maand staat op mijn werk in het teken van dieren onder de titel veren, vinnen en vacht.
De hele maand juli waren er activiteiten omtrent het thema. De kernactiviteit bestond uit een wand met dierenknuffels, nou ja knuffels, sommige waren zo groot als een poef, van steen en andere alleen om op te hangen,niet echt aaibaar op het podium van de grote zaal.
Ik werk in een groot verzorgingshuis. In eerste instantie waren een aantal bewoners een beetje verbrouwerend en stelden dat ik zou denken dat iedereen dement was. Het was namelijk mijn bedoeling eigen verhalen over hun leven met dieren te verzamelen aan de hand van deze knuffels. Een verhaal voor een knuffel. Ruilen dus. De eerste weken verliep het project moeizaam. Weinig animo, wellicht ook schaamte naar elkaar om toe te geven dat men een bepaalde knuffel toch wel leuk of aantrekkelijk vond.
Naast deze actie was er iedere woensdagmiddag een gezellige middag rondom het thema, waarvan er een paar middagen om verschillende redenen voor mij uit sprongen. De tweede woensdag kwam Klaas Bakker met zijn programma De pianist en de zebra. Grandioos. Hij had zelf dierenfilmpjes opgenomen in Artis en speelde daaronder klassieke muziek. De zaal was stil, ingetogen, vol aandacht en achteraf waren veel bewoners geroerd. Eenvoudige filmpjes die vooral de alledaagse schoonheid van de beesten en dus het leven in beeld brachten. Prachtig en geweldig dat je mensen op die wijze kunt bereiken.
Gisteren was de afsluitende middag op de wijze van mijn vaste consept. Een pianist, een gitarist, bewoners die gedichten voordragen met daar tussendoor liedjes over het thema. Een bewoonster had een gedicht geschreven over Mickey en deed een oproep aan de andere bewoners om ook een plaatsje vrij te maken voor de dieren op de wand. Prachtig. Ze eiste voor haar voordracht Mickey op. Een ander bewoonster had een gedicht over haar Hartedief, die alleen haar hond hoefde te zijn en koos voor een langharige knuffel. Aan het einde van de middag kwamen bewoners spontaan naar de wand om te kijken of er een beest naar hun zin was. Ik had leuke foto's kunnen maken van o.a. de gitarist die met zijn eigen ingebrachte knuffel, een haas van 80 cm groot met de oren om zijn hals geknoopt op zijn rug naar huis ging. Hij kon er toch geen afstand van doen. Een bewoonster die een grote koe in haar rollatormandje voort duwde.
Een andere bewoonster die met een apentweeling op de arm trots naar huis ging. Sommige maakte een keuze voor hun achterkleinkind en het mocht allemaal. De schaamte werd overwonnen.
Vanmiddag ga ik met bewoners naar Blankendaal een kleine particuliere dierentuin in Tuitjehorn. Het stormt bijna, dus neem ik extra regenponcho's mee. Jannie mijn nicht en buurvrouw komt er nu nog 6 extra brengen. Ben dus op het ergste voorbereid. De bewoners hebben dit gewonnen als hoofdprijs bij een bingo met, u raadt het al, prijzen die met het veren, vinnen en vacht thema te maken hadden.
Daar naast zijn we bezig een expositie te maken van de schilderijen, aquarellen en tekeningen van een bewoner van 91 jaar. Hij heeft nog nooit een zelfstandige expositie gehad en materiaal genoeg voor een heel museum. In het kader van het project worden het nu alleen zijn
dierenafbeeldingen.