Een enthousiaste vader, die honderduit vertelde over zijn jongste ervaringen, een vermoeide maar trotse moeder en een heel klein kaboutermeisje met zwarte krullende haartjes, donkere pientere oogjes, naar verhouding grote handjes en druk op zoek naar de juiste vinger, duim, plek op de hand of een combinatie daarvan, om te sabbelen. Ze draaide haar hoofdje al in de richting van mijn stem en maakte al twee kleine geluidjes op mijn arm. We hadden dus ons eerste gesprek. Zoals het er nu naar uit ziet mogen ze morgen naar huis. Vanmiddag had Fenna de 37 graden bereikt.
Ben nu de hele dag al emotioneel incontinent, want af en toe biggelen de tranen spontaan over mijn wangen, zo'n warm hart heb ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten