Groeien van dilemma naar dilemma

In eerste instantie viel de diagnose van de orthopeed mee geen acute dreiging van een botbreuk.Twee indicaties om over te gaan tot een operatie de röntgenfoto's en pijnklachten. Toen ik dus pijn kreeg na het weekend in Paterswolde werd er bloed geprikt en toog ik naar de oncoloog, die vervolgens de medicijnen aanpaste omdat de marker 20% was verhoogd en het raadzaam achtte toch een bezoek te brengen aan de orthopeed. Tussen het bezoek aan haar en hem zaten twee weken en inmiddels was de pijn weer geluwd en vroeg ik me af waarom ik tegenover hem zat. Het is niet gemakkelijk om een variërende pijn goed aan te geven en jezelf daarin ook nog eens serieus te nemen, terwijl ik op het gebied van miskenning van pijn toch genoeg ervaring heb. Voordat ik ging had ik talloze malen verschillende scenario's door mijn hoofd laten gaan over de risico's en de gevolgen van bestraling en operatie van mijn dijbeen. Meerdere vragen over mobiliteit nadien, eventuele risico's op mislukkingen, ontstekingen, het tijdsschema van herstel en revalidatie en hoelang gaat zo'n pen mee. Aan de meeste vragen zijn we niet eens toegekomen omdat de orthopeed niet kon overzien welke volgorde gekozen moest worden eerst bestralen of operatie of eventueel alleen bestralen. Deze week gaat het goed en denk ik weer aan mijn eigen insteek. Laat het alles maar even zitten, ik probeer het eerst nog weleens met een familieopstelling en/of accupuntuur. Want dat is wel zo!! De dag voordat ik naar de oncologe ging ben ik bij Vladimir geweest die kleine naaldjes in mijn oor, benen, voeten en tenen zette. Toen ik bij haar kwam was ik zo goed als pijnvrij en nu nog steeds. Ik denk steeds dat het misschien tussen mijn oren zit, maar zielsniveau en energetisch niveau is niet te snappen en wie weet gaat het daar nu juist wel beter. 1 april belt de orthopeed om te vertellen wat er uit het overleg is gekomen tussen hem, de oncologe en de radioloog. heel belangrijk, maar opeens merk ik dat ik ook nog een eigen gevoel en mening heb.

Zondag ben ik met Louis naar Lelystad het Lasersbos geweest en een flinke wandeling gemaakt. het hele park rond en geen narigheid gehad nadien. gewoon maandagochtend naar Pilatus geweest. In het wildpark waren jonge wilde zwijntjes geboren. Zo klein had ik ze nog nooit gezien. Ze waren 10 dagen oud en zal ze op deze site zetten.

Op mijn werk een lenteviering geleid met een heus koortje (7 personen). Een zaal voor bewoners die voldaan naar huis gingen. Wat mij betreft is de lente begonnen.

musea

De laatste weken een aantal musea bezocht. Eind februari bezochten Louis en ik, samen met Raya het tropenmuseum als voorbereiding op haar reis naar Bali. Een levendig, kleurrijk museum waar je ogen te kort komt en de tijd op hol lijkt te slaan. Voor we het wisten waren de 3 uur die we voor deze visite bedoeld hadden voorbij. Er is op dit moment een tijdelijke expositie over de marroncultuur onder de titel KUNST VAN OVERLEVEN. Zeer de moeite waard, net als de achtergrondbeschrijvingen van de vele levensbeschouwingen in India. Door de wijze waarop men de expositie heeft ingericht, met mogelijkheden tot interactie, is het ook voor kinderen erg interessant.

Gisteren wilden Louis en ik naar het Museon in Den Haag maar stuitte op de cpc loop. Het leek alof we ongewenste gasten waren, want vanaf het centrum werden we door Politie, verkeersregelaars, borden en hekken richting Scheveningen gestuurd. Aangekomen voor het Kurhaus wilden we linksaf slaan, maar net werd er weer een hek geplaatst zodat we richting Wassenaar werden gedreven en ons plan veranderden. Het bleek de city-pier-cityloop te zijn.

Achteraf hadden we het zelf kunnen bedenken. In Breda bij Douk was de koffie bruin en Fenna om mee te knuffelen en te spelen. Zo'n heerlijk kind!

Het weekend van 9 maart waren we in Paterswolde en brachten een bezoek aan het Groningermuseum. Apart mooi museum. Duitse expressionisten uit de kunstenaarsgroep Brücke uit Dresden. Daarnaast was er een tijdelijke expositie van Bernhard Wilhelm en Jutta Kraus ze geven op een hele eigenwijze manier hun kijk op mode en de wereld. Tenslotte was er een grote tentoonstelling van een Nederlandse kunstenaar Folkert de Jong uit Egmond aan Zee met Circle of Trust. Hij maakt beelden van afvalmateriaal en stelt een aantal dilemma's aan de orde. Niet mooi, maar wel indrukwekkend met een groot gevoel geeft hij dieper ligende thema's als "wat niet weet wat niet deert" vorm.

De dag er na brachten we een bezoek aan Delfzijl en dronken een kop koffie in het Eemshotel. Einde van de wereld en zonder wind, heel stil. Twee foto's die allebei met weten te maken hebben, besef van het grotere geheel.