Ze is zo mooi als haar vader zei. Kijk zelf maar.
maandag 16 november 2009
zondag 15 november 2009
Hoera
Ze kwam vandaag ter wereld, is mijn derde kleindochter en heet Jolien Marianne. Vanmiddag ga ik haar bewonderen en volgens haar vader is het een beauty.
woensdag 11 november 2009
In blijde verwachting
Vandaag is het 11-11 St.Maarten, een mooie datum, 2 maal een godengetal en mijn geluksgetal.
Bart zei het begin dit jaar: "Mam dit jaar heeft heel wat voor je in Petto, 2oo9 is samen 11". Het zou toch mooi zijn twee kleindochter erbij in één jaar en het begin van een hernieuwde relatie met de oudste. Spannende dagen. De mobiel ligt steeds binnen hand bereik. Eigenlijk wil ik ieder moment van de dag weten hoe het met Anne gaat, maar ik beheers me en laat ze met rust. Wie weet dat ik vandaag even bel, omdat het St.Maarten is. Een goede dag om te bellen.
Het gaat goed met me. Ik ben al twee keer naar Leusden geweest voor een familieopstelling en accupunctuur. Heel frappant wat er uit zo'n opstelling te voorschijn komt en hoe dat op een prettige wijze tot een soort van afronding, heelheid wordt geleid. Als mens kun je onbewust verstrikt raken in familietragedies vanuit een liefdesband of loyaliteit met een van de familieleden. Je neemt als het ware de pijn, het lijden en/of de angst over. Door een vraag te stellen over het gevoel of gedrag van jezelf of een van je dierbare familieleden en representanten voor hen op te stellen kan de onderliggende structuur zichtbaar worden. Een van de veronderstellingen is dat hetgene dat niet aanwezig of zichbaar mag zijn steeds meer ruimte en energie gaat innemen. Overledenen die niet zijn geëerd of taboes kunnen binnen families op deze wijze een eigen leven gaan lijden. In de opstelling worden levende en doden met elkaar verbonden, geëerd en worden verantwoordelijkheden teruggegeven aan degene die het toekomt.
Hierdoor kunnen de nieuwe generatie hun eigen noodlot waarmaken. De therapie werkt op zielsniveau. Het leven is groter dan we zelf in ons bewustzijn kunnen waarnemen. Het feit dat we sommige zaken niet kunnen meten wil niet zeggen dat het er niet is. In het boek van Bert Hellinger "Hart tegen hard"kwam ik een aantal keren de term GOD tegen. GOD als een energie, een soort oersoep, overelkaar struikelende moleculen die elkaar aanraken, besmetten en daardoor veranderen. Op het moment dat een structuur zichtbaar wordt en de mens die er mee gemoeid is rechtgedaan komt dat deel tot rust en kan er een nieuw evenwicht ontstaan.
Door een opstelling te doen heb ik ervaren hoe groots het leven zich op deze wijze kan voordoen.
Qua ziekte is mijn pijn in mijn rug en been een stuk draaglijker geworden en ben ik ook weer soepeler. Kan mijn rug weer buigen, rond maken. Ik weet natuurlijk niet of het van de accupuntuur komt of de opstellingen, maar voor mij is deze combinatie op dit moment een goede remedie om me goed te voelen.
Vorige week ben ik naar Fenna geweest en daar een nachtje geslapen. Ze groeit hard en is een leergierig meisje. Ze kan al zelfstandig gaan staan in de box en liep van de enen kant van de box naar mij aan de ander kant. Het ging weliswaar moeizaam, maar ze deed het. Ze klapt in haar handjes, zwaait, kust en zendt iedereen beminnelijke lachjes en steelse blikken. Ze maakt deel uit van een heel mooi gezinnetje. Ben zo trots op ze.
Vanmiddag ga ik de Mexicaanse griepinjectie halen. Het wordt tijd, want overal rond mij heen hoor ik dat mensen op bed liggen en het benauwd hebben van of door de Mexicaanse griep.
Pas volgend voorjaar wordt het duidelijk of dit nu een op angst geregisseerde pandemie is of een echte pandemie. Dit is een hele rare zin, maar dat is de toestand rond de griep ook.
Bart zei het begin dit jaar: "Mam dit jaar heeft heel wat voor je in Petto, 2oo9 is samen 11". Het zou toch mooi zijn twee kleindochter erbij in één jaar en het begin van een hernieuwde relatie met de oudste. Spannende dagen. De mobiel ligt steeds binnen hand bereik. Eigenlijk wil ik ieder moment van de dag weten hoe het met Anne gaat, maar ik beheers me en laat ze met rust. Wie weet dat ik vandaag even bel, omdat het St.Maarten is. Een goede dag om te bellen.
Het gaat goed met me. Ik ben al twee keer naar Leusden geweest voor een familieopstelling en accupunctuur. Heel frappant wat er uit zo'n opstelling te voorschijn komt en hoe dat op een prettige wijze tot een soort van afronding, heelheid wordt geleid. Als mens kun je onbewust verstrikt raken in familietragedies vanuit een liefdesband of loyaliteit met een van de familieleden. Je neemt als het ware de pijn, het lijden en/of de angst over. Door een vraag te stellen over het gevoel of gedrag van jezelf of een van je dierbare familieleden en representanten voor hen op te stellen kan de onderliggende structuur zichtbaar worden. Een van de veronderstellingen is dat hetgene dat niet aanwezig of zichbaar mag zijn steeds meer ruimte en energie gaat innemen. Overledenen die niet zijn geëerd of taboes kunnen binnen families op deze wijze een eigen leven gaan lijden. In de opstelling worden levende en doden met elkaar verbonden, geëerd en worden verantwoordelijkheden teruggegeven aan degene die het toekomt.
Hierdoor kunnen de nieuwe generatie hun eigen noodlot waarmaken. De therapie werkt op zielsniveau. Het leven is groter dan we zelf in ons bewustzijn kunnen waarnemen. Het feit dat we sommige zaken niet kunnen meten wil niet zeggen dat het er niet is. In het boek van Bert Hellinger "Hart tegen hard"kwam ik een aantal keren de term GOD tegen. GOD als een energie, een soort oersoep, overelkaar struikelende moleculen die elkaar aanraken, besmetten en daardoor veranderen. Op het moment dat een structuur zichtbaar wordt en de mens die er mee gemoeid is rechtgedaan komt dat deel tot rust en kan er een nieuw evenwicht ontstaan.
Door een opstelling te doen heb ik ervaren hoe groots het leven zich op deze wijze kan voordoen.
Qua ziekte is mijn pijn in mijn rug en been een stuk draaglijker geworden en ben ik ook weer soepeler. Kan mijn rug weer buigen, rond maken. Ik weet natuurlijk niet of het van de accupuntuur komt of de opstellingen, maar voor mij is deze combinatie op dit moment een goede remedie om me goed te voelen.
Vorige week ben ik naar Fenna geweest en daar een nachtje geslapen. Ze groeit hard en is een leergierig meisje. Ze kan al zelfstandig gaan staan in de box en liep van de enen kant van de box naar mij aan de ander kant. Het ging weliswaar moeizaam, maar ze deed het. Ze klapt in haar handjes, zwaait, kust en zendt iedereen beminnelijke lachjes en steelse blikken. Ze maakt deel uit van een heel mooi gezinnetje. Ben zo trots op ze.
Vanmiddag ga ik de Mexicaanse griepinjectie halen. Het wordt tijd, want overal rond mij heen hoor ik dat mensen op bed liggen en het benauwd hebben van of door de Mexicaanse griep.
Pas volgend voorjaar wordt het duidelijk of dit nu een op angst geregisseerde pandemie is of een echte pandemie. Dit is een hele rare zin, maar dat is de toestand rond de griep ook.
Abonneren op:
Reacties (Atom)
